Le mensonge dans le procès pénal : Analyse a partir du droit Camerounais

by | Apr 29, 2022 | JCLA, JCLA V9 I1 2022

Le mensonge dans le procès pénal : Analyse a partir du droit Camerounais

Author: Tchabo Sontang Hervé Martial

ISSN: 2521-2605
Affiliations: Docteur/Ph.D en Droit, Maître-Assistant (CAMES), Département de Droit des Affaires et de l’Entreprise, FSJP, Université de Dschang, Membre de l’Unité de Recherche en Droit, Institutions et Intégration Communautaire (URDIIC)
Source: Journal of Comparative Law in Africa, Volume 9 Issue 1, p. 130 – 161
https://doi.org/10.47348/JCLA/v9/i1a5

Abstract

In criminal proceedings, everyone claims to hold the truth, yet at times untruths or lies seem blithey to triumph. Untruths are therefore a living aspect of criminal proceedings and one can observe that, even if they are contrary to the objective pursued by criminal proceedings, they may yet articulate harmoniously with certain essential principles which govern and guide their unfolding.

Territorial jurisdiction of the National Industrial Court of Nigeria (NICN) and the requirement of endorsing originating processes under the Sheriffs and Civil Process Act (SCPA) determined

by | Apr 29, 2022 | JCLA, JCLA V9 I1 2022

Territorial jurisdiction of the National Industrial Court of Nigeria (NICN) and the requirement of endorsing originating processes under the Sheriffs and Civil Process Act (SCPA) determined

Authors: David Tarh-Akong Eyongndi and Stephen Idowu Ilesanmi

ISSN: 2521-2605
Affiliations: LLB (Hons) UNICAL LLM (Ibadan) BL; Lecturer, College of Law, Bowen University, Iwo, Osun State, Nigeria; LLB (Hons) LLM (OAU) BL; Lecturer, Department of Jurisprudence and International Law, Faculty of Law, University of Ibadan
Source: Journal of Comparative Law in Africa, Volume 9 Issue 1, p. 162 – 178
https://doi.org/10.47348/JCLA/v9/i1a6

Abstract

When a case is filed at the National Industrial Court of Nigeria (NICN), apart from its Civil Procedure Rules, the service of originating processes in Nigeria is regulated by the Sheriffs and Civil Process Act (SCPA), just as in all other courts under the 1999 Constitution of the Federal Republic of Nigeria (1999 CFRN). The SCPA requires that, when an originating process is issued in one State but is to be served in another, there must be an endorsement on the process disclosing this fact, or else the service shall be rendered void. Is this requirement of the SCPA applicable to the NICN, and what effect does it have on its efficiency, given that the NICN is a specialised court dealing with matters requiring expeditious settlement, free of technicalities? This article, using doctrinal methodology, will catechise the territorial jurisdiction of the NICN vis-à-vis the SCPA on endorsement of originating processes by appraising the Court of Appeal’s decision in Johnson v Eze where it held that the provisions of ss 97, 98 and 99 of the SCPA are inapplicable to the NICN because of s 2 of the SCPA, s 21(1) andd(2) of the National Industrial Court Act, 2006 and Order 7, Rule 15(1) and (2) of the NICN Rules, 2017. The effect of the judgment on the jurisdiction and mandate of the NICN under extant laws is also discussed. The authors argue that making the court amenable to the provisions of the SCPA will usher in technicalities that can frustrate the mandate of the NICN. Thus, the decision is a welcome development, which should not be overturned in subsequent decisions.

Afweging van oënskynlik samelopende onderhoudsvorderinge uit onderskeidelik die Wet op Onderhoud van Langslewende Gades en uit die gemenereg van ’n onderhoudsbehoewende weduwee of wewenaar met vermoënde kinders en die hiërargie van skuldenaars

by | Apr 27, 2022 | TSAR, TSAR 2022 I2

Afweging van oënskynlik samelopende onderhoudsvorderinge uit onderskeidelik die Wet op Onderhoud van Langslewende Gades en uit die gemenereg van ’n onderhoudsbehoewende weduwee of wewenaar met vermoënde kinders en die hiërargie van skuldenaars

Author: JC Sonnekus:

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Professor in Privaatreg, Universiteit van Johannesburg
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2022, p. 213-245

Abstract

Since Roman law times and throughout the different phases of development of South African common law descendants have been held liable for the maintenance of needy ancestors if the alleged debtor is financially in a position to provide maintenance to the claimant. This legal duty founded in the objective norms of South African common law but not reflected in English common law at all, cannot be waived nor can the debtor distance himself from it as nothing more than an unwelcome moral obligation. This duty has never been abrogated by disuse or statutory intervention. There is no reason to excuse the potential debtors of this duty to the detriment of the public purse or the taxpayers. With the enactment of the Maintenance of Surviving Spouses Act 27 of 1990 the legislature never intended to displace the prevailing common-law position and to exchange the common-law duty of descendants with a duty resting on the estate of the deceased spouse to maintain the surviving spouse notwithstanding the fact that the descendants of the claimant are financially in a position to maintain the surviving spouse as their ascendant if it is proven that the latter is no longer in a position objectively to be self-proficient regarding her reasonable maintenance needs. To interpret the hierarchical position of these ostensibly competing claims as if descendants of the claimant are let off the hook owing to Act 27 of 1990 results in the unjustified enrichment of the liable descendants as primary debtors of the claimant at the expense of the legitimate beneficiaries according to the applicable laws of succession governing the administration of the deceased’s estate. The statutory claim against the estate of the first dying spouse is intended only as a last safety net to safeguard the objectively needy claimant from absolute destitution and from being compelled to live her last days in the proverbial gutter without even a roof over her head when there is no descendant who can be held liable. In this contribution the position in South African common law is revisited and compared with the comparable position in the European Continental legal systems that share the same fundamental principles as the South African common law derived from the shared Roman and Germanic heritage. It is concluded that lately judgments handed down by higher courts, including the constitutional court and supreme court of appeal, do not convince as to the level of mastery of the underlying legal principles. Some of these recent judgments seem to be premised on the wrong assumption that the primary duty for maintenance of a surviving spouse is no longer on her descendants but falls to the estate of the first dying spouse. As a consequence it results in a shameless disregard for the testamentary disposition of the testator and in the unintended enrichment of the estate of the claimant irrespective of whether the successful claimant will in reality outlive the actuarial calculated life expectancy or may remarry after a couple of months after which she will no longer be in need of maintenance at all because her new husband is then primarily responsible for her maintenance. Should she pass away in any of the sketched scenarios the residue of the erstwhile “maintenance” money that was paid as a lump sum will form part of her estate although it was never the intention of the legislature to provide an alternative set of principles governing the division of the estate of the first dying spouse in contravention of the principle of freedom of testation.

 

Is South African copyright law out of fashion? The problem with section 15(3A) of the Copyright Act 1978

by | Apr 27, 2022 | TSAR, TSAR 2022 I2

Is South African copyright law out of fashion? The problem with section 15(3A) of the Copyright Act 1978

Author: S Karjiker

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Anton Mostert Chair of Intellectual Property Law, Professor in Mercantile Law, Stellenbosch University
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2022, p. 246-265

Abstract

In hierdie artikel toon die outeur dat kreatiewe persone, soos mode-ontwerpers, as gevolg van die omvang van die uitsondering in artikel 15(3A) van die Wet op Outeursreg 98 van 1978, en die daaropvolgende geregtelike interpretasie daarvan, by gebrek aan geregistreerde ontwerpersbeskerming of ’n eis weens onregmatige mededinging, geen effektiewe beskerming geniet om die kopiëring van hul skeppings te voorkom nie. Daar was ’n paar gevalle wat gepubliseer is, van beweerde kopiëring van Suid-Afrikaanse ontwerpers. Die voorstelle dat sodanige optrede ’n skending van outeursreg daarstel, toon gebrek aan begrip van artikel 15(3A). Trouens, die gebrek aan begrip van artikel 15(3A) van die wet dui daarop dat daar onvoldoende waardering is vir die impak en implikasies daarvan, vir die sogenaamde modereg. Artikel 15(3A) poog om die sogenaamde ontwerp-kopiereg-koppelvlak te reguleer. In die afwesigheid van ’n bepaling soos artikel 15(3A), sal kopieregbeskerming na industriële artikels uitgebrei word deur die industriële ontwerpe, of prototipes, waarop die artikels gebaseer is, te beskerm. As gevolg van die omvang en duur van beskerming wek daardie tipe beskerming ernstige kommer oor die sosiale koste van kopiereg op hierdie gebied, veral met betrekking tot artikels soos onderdele. Dit sal lei tot die skep van monopolieë ten opsigte van industriële artikels soos onderdele. Die bydrae bied ’n oorsig van die historiese ontwikkeling van die regulering van die ontwerp-kopiereg-koppelvlak, waarvan artikel 15(3A) die jongste voorbeeld is. Benewens ’n ontleding van die effek van artikel 15(3A), veral met betrekking tot die beskerming van mode, ondersoek die outeur in die artikel ook hoe die ontwerpkopiereg- koppelvlak in die Verenigde Koninkryk se Wet op Kopiereg, Ontwerpe en Patente van 1988 gereguleer word. Hoewel die wetgewer met artikel 15(3A) probeer om wesenlike bekommernisse aan te spreek, word deur die outeur aangevoer dat die bepaling te wyd is. Dit het tot gevolg dat skeppings wat wel een of ander vorm van beskerming verdien, nie die nodige beskerming kry nie, of selfs beskerming geweier word. Die situasie is onbevredigend en moet aangespreek word deur die skepping van ’n nuwe, outomatiese vorm van beskerming vir kreatiewe persone soos mode-ontwerpers. Hierdie beskerming behoort die vorm aan te neem van ’n ongeregistreerde ontwerpreg.

 

To hold or postpone? African states’ obligations in the context of elections during a pandemic

by | Apr 27, 2022 | TSAR, TSAR 2022 I2

To hold or postpone? African states’ obligations in the context of elections during a pandemic

Author: L Chenwi

ISSN: 1996-2207
Affiliations:Professor of Law, University of the Witwatersrand
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2022, p. 265-282

Abstract

Verkiesings is ’n noodsaaklike deel van die Afrika-politiek en noodsaaklik vir die bevordering van demokrasie op die vasteland. Gevolglik beskerm streeksverdragreg (sowel as toepaslike internasionale standaarde) die reg om deur verkiesings aan die regering deel te neem, en daar is ook gepaardgaande verpligtinge wat state opgelê word. Verkiesings in Afrika kom egter voor verskeie uitdagings te staan en die Covid-19-pandemie het die situasie vererger. Wêreldwyd is state blootgestel aan en/of is gekonfronteer met die druk om óf die geskeduleerde verkiesings uit te stel óf om die verkiesings te hou, elk met sy eie uitdagings. Hoewel die besluit by die laas verkose regering van iedere staat berus om verkiesings tydens ’n pandemie te hou of uit te stel, word die besluit ook deur die Afrikastreeksverdragreg gereguleer. Dit is onlangs deur die Afrika hof vir menseregte (African court on human and peoples’ rights) bevestig. In hierdie bydrae oorweeg die outeur die verpligtinge van Afrika-state, soos vervat in die verdragsreg en bevestig deur die Afrika hof vir menseregte, in die konteks van verkiesings tydens ’n pandemie. Eerstens word die regserkenning en inhoud van die reg om vrylik aan die regering deel te neem deur verkiesings daargestel, met verwysing na ’n paar toepaslike standaarde van die Verenigde Nasies en ook Afrika-streekstandaarde. Tweedens word – en hier word swaar gesteun op die adviese (“advisory opinions”) van die Afrika hof vir menseregte oor die onderwerp – Afrika-state se verpligtinge oorweeg in die konteks van wanneer ’n besluit geneem word om verkiesings tydens ’n pandemie uit te stel of te hou, wanneer verkiesings tydens ’n pandemie gehou word, en in die konteks van die uitstel van verkiesings op grond van ’n pandemie. ’n Behoorlike begrip van state se verpligtinge is belangrik ten einde te verseker dat die hou van verkiesings tydens Covid-19 en die besluitneming oor die uitstel daarvan aan toepaslike regstandaarde voldoen. Die besluite wat in die verband geneem word mag nie inbreuk maak op toepaslike menseregte nie en ook nie die oppergesag van die reg in gevaar stel nie. Sodoende moet verseker word dat die onderliggende beginsels van die demokrasie en ook die verkiesingsintegriteit nie ondermyn word nie. Ook Afrika-state wat hul beroep op ’n demokratiese staatsbestel het ’n verpligting om gereeld verkiesings te hou. Tydens ’n pandemie moet toepaslike maatreëls getref word om die toepaslike menseregte te beskerm sonder om die integriteit van die verkiesing te ondermyn. Aangesien die uitstel van verkiesings neerkom op ’n opskorting van die reg van burgers om deur verkiesings aan die regering deel te neem, moet daar aan die vereistes van die internasionale reg insake menseregte voldoen word alvorens sodanige regte beperk mag word. Die besluit kan ook nie ter elfder ure deur die laas verkose regering van wie die mandaat om te regeer juis uitloop, geneem word sonder die toestemming van die meerderheid ander politieke akteurs nie.