Towards an Enabling Regulatory Environment for Fintech Startups in Africa: Lessons From Nigeria

by | Aug 3, 2025 | JCLA, JCLA V12 I1 2025

Towards an Enabling Regulatory Environment for Fintech Startups in Africa: Lessons From Nigeria

Author: Albert Chris Puja

ISSN: 2521-2605
Affiliations: LLB (Unizik), LLM cum laude, LLD (UWC)
Source: Journal of Comparative Law in Africa, Volume 12 Issue 1, p. 146 – 189
https://doi.org/10.47348/JCLA/v12/i1a4

Abstract

This article examines how regulatory environments in Africa can be reformed to support fintech startups better, using Nigeria as a case study. Fintech startups are increasingly important in advancing financial inclusion, promoting competition and enabling innovation in African financial sectors. However, they face regulatory challenges that are sometimes overlooked in broader fintech discourse. These challenges include regulatory uncertainty, lack of tailored licensing regimes, fragmented oversight, and excessive compliance burdens. The article outlines the main elements of the regulatory environment in which fintech startups operate. These include policy frameworks, regulatory frameworks, institutional arrangements, and innovation-enabling mechanisms. It then explains how gaps in these frameworks create barriers to entry, restrict growth and increase regulatory complexity for fintech startups. The case study of Nigeria shows that, although policymakers and regulators have introduced a national fintech strategy, strengthened institutional capacity, established innovation facilitators and introduced tailored regulations, the regulatory environment remains characterised by some outdated laws, fragmented legal frameworks and flaws in regulatory co-ordination. The article proposes targeted reforms to address these issues and strengthen the regulatory environment. These proposals offer practical guidance for other African countries seeking to support their fintech startups more effectively. The article argues that an ideal regulatory environment enables fintech startups to thrive while upholding key regulatory objectives such as financial stability, financial integrity and consumer protection. Further, any reform to improve the regulatory environment must consider local conditions, including institutional capacity, resource constraints, and the maturity of the domestic fintech ecosystem.

Corporate Social Responsibility Within the Paradigm of Transformative Constitutionalism in South Africa

by | Aug 3, 2025 | JCLA, JCLA V12 I1 2025

Corporate Social Responsibility Within the Paradigm of Transformative Constitutionalism in South Africa

Authors: Tebello Thabane, Prince Mathibela and Justice Mudzamiri

ISSN: 2521-2605
Affiliations: Senior Law Lecturer, Commercial Law Department, University of Cape Town, South Africa, BA Law, LLB (National University of Lesotho), LLM (UP), LLM (UFS), PhD (UCT). Advocate of the High Court of South Africa and Lesotho; PhD candidate at Stellenbosch University Law Faculty, Commercial Law Department, Attorney of the High Court of South Africa. Legal Advisor at SouthSouth North NPC. BA, LLB (Wits), LLM (University of Cape Town); Postdoctoral Research Fellow, Department of Mercantile Law, University of Johannesburg. LLB (University of Fort Hare), LLM (University of Johannesburg), LLD (University of Fort Hare). Attorney of the High Court of South Africa
Source: Journal of Comparative Law in Africa, Volume 12 Issue 1, p. 190 – 218
https://doi.org/10.47348/JCLA/v12/i1a5

Abstract

South Africa is considered one of the most unequal societies in the world. This inequality is primarily attributed to the negative impact of apartheid on the distribution of resources. To address this issue, efforts have been made to transform society by incorporating substantive equality and transformative justice principles into the Constitution of the Republic of South Africa, 1996, related laws, and voluntary codes. The main object of this article is to investigate whether, in its current form, corporate social responsibility (CSR) has the potential to effectively deepen social transformation in South Africa or if it requires further strengthening. The article compares the approaches of South Africa and India in addressing inequality through legal tools, evaluates the strengths and weaknesses of each approach, and proposes law reform that would ensure social transformation in South Africa.

The Plight of First Responders Suffering from Mental Disorders: Will an Amended Workers’ Compensation Act Relieve their Predicament?

by | Jul 27, 2025 | ILJ, ILJ V46 I3

The Plight of First Responders Suffering from Mental Disorders: Will an Amended Workers’ Compensation Act Relieve their Predicament?

Author Karin Calitz

ISSN: 2413-9874
Affiliations: Professor Emeritus and Research Fellow, Department of Mercantile Law, Stellenbosch University
Source: Industrial Law Journal, Volume 46 Issue 3, 2025, p. 1523 – 1550

Abstract

First responders are at great risk to contract Post Traumatic Stress Disorder (PTSD), because of the nature of their work. This often leads to suicide or homicide-suicide, involving family members.
The process of claiming benefits from the Compensation for Occupational Injuries and Diseases Act 130 of 1993 (COIDA), often exacerbates the PTSD symptoms because the onus of proof that PTSD arose out of and in the course of employment rests on the employee. Claiming compensation often takes years, partly due to the lack of expertise of commissioners and tribunals, leaving employees no other choice but to appeal to the High Court.
Legal comparison indicates that certain provinces in Canada, and some states in the US and Australia, have adopted presumptive legislation which relieves first responders of the onus to prove that PTSD arose out of their employment.
The Compensation for Occupational Injuries and Diseases Amendment Act 10 of 2022 (COIDAA), which is not in force yet, for the first time includes PTSD (but no other mental illness) in the definition of an occupational disease. COIDA’s draft Schedule 3 lists PTSD as an occupational disease that will be covered by a presumption but does not limit the presumption to any categories of injured or diseased employees. This means that any employee suffering from PTSD will be covered by the presumption as soon as it is established that the person suffers from PTSD. In light of the fact that the Compensation Fund (CF) experiences serious financial difficulties, the article agrees that rehabilitation and return-to-work measures introduced by the COIDAA are laudable, but at present financially unattainable. More informal, less costly measures, such as online psychoeducation training of first responders, peer groups and families to recognise the symptoms of PTSD and how to deal with those, can nurture resilience of first responders and empower those closest to them to support them. By ensuring a psychosocial safety climate, employers can do much to prevent PTSD. A code of good practice could include these recommendations.
The article further recommends that the presumption should at first only cover first responders as a matter of urgency until the CF becomes financially viable again.

‘Just and Equitable’ Grounds for Review in Section 158(1B) of the LRA

by | Jul 27, 2025 | ILJ, ILJ V46 I3

‘Just and Equitable’ Grounds for Review in Section 158(1B) of the LRA

Author Andrea Joy Zitzke

ISSN: 2413-9874
Affiliations: BA Law (Pretoria), LLB (Pretoria), LLM (Stellenbosch), LLD candidate (Free State)
Source: Industrial Law Journal, Volume 46 Issue 3, 2025, p. 1550 – 1573

Abstract

When will a court find it ‘just and equitable’ to intervene during incomplete proceedings in terms of s 158(1B) of the Labour Relations Act 66 of 1995 (LRA)? It is becoming more and more commonplace, contrary to the purpose of the LRA, to bring reviews during incomplete Commission for Conciliation, Mediation and Arbitration (CCMA) and bargaining council proceedings. It is therefore necessary to clarify when a court will exercise its discretion to review proceedings before their finalisation. Since determining what is ‘just and equitable’ has been a ‘difficult horse to ride’ for the court and litigants alike, it is necessary for principles to be extracted from previous decisions in order to produce concrete rules that will assist with establishing when a court may intervene during incomplete proceedings in terms of s 158(1B) in accordance with legal certainty and stare decisis. In this contribution, the history of case law is traced in an attempt to distil relevant concrete principles that can assist practitioners and courts in this determination.

Unfounded Accusations of Racism as Workplace Discrimination: Solidarity on behalf of K v Western Cape Education Department & others [2024] ZALCCT 59

by | Jul 27, 2025 | ILJ, ILJ V46 I3

Unfounded Accusations of Racism as Workplace Discrimination: Solidarity on behalf of K v Western Cape Education Department & others [2024] ZALCCT 59

Author Marius van Staden

ISSN: 2413-9874
Affiliations: Associate Professor, School of Law, Wits University
Source: Industrial Law Journal, Volume 46 Issue 3, 2025, p. 1573 – 1589

Abstract

This case note examines a Labour Court judgment concerning unfounded accusations of racism in the workplace, focusing on the intersection between misconduct and discrimination. The case raises important questions about the interpretation of the Employment Equity Act 55 of 1998 and employer liability for discriminatory conduct. Through analysis of the court’s reasoning, this note identifies three significant problematic elements: the failure to recognise unfounded accusations of racism as inherently discriminatory, an overly technical approach to employer liability under s 60, and a questionable treatment of the severity threshold for harassment. Drawing on established jurisprudence, the analysis demonstrates how the judgment diverges from existing legal principles regarding workplace discrimination. The note argues that the court’s approach potentially undermines the protective purpose of anti-discrimination legislation and may set concerning precedents for future cases involving unfounded allegations of racism in workplace disputes. It concludes that a more purposive interpretation of anti-discrimination provisions is necessary to balance addressing genuine racial discrimination effectively and preventing the weaponisation of racial allegations.

Parental Leave for All: Van Wyk & others v Minister of Employment & Labour (Centre for Human Rights, University of Pretoria & others as Amici Curiae) (2024) 45 ILJ 194 (GJ)

by | Jul 27, 2025 | ILJ, ILJ V46 I3

Parental Leave for All: Van Wyk & others v Minister of Employment & Labour (Centre for Human Rights, University of Pretoria & others as Amici Curiae) (2024) 45 ILJ 194 (GJ)

Author Asheelia Behari

ISSN: 2413-9874
Affiliations: Lecturer, Department of Public Management, Law & Economics, Durban University of Technology; LLB LLM PhD (UKZN)
Source: Industrial Law Journal, Volume 46 Issue 3, 2025, p. 1589 – 1606

Abstract

This case note examines the court decision to declare the various provisions of leave from work for the purpose of caregiving in the Basic Conditions of Employment Act unconstitutional on the basis of a violation of the rights to equality and dignity because it differentiates between categories of parents. The resulting order made by the High Court was to award four months of parental leave to be shared between the mother and father of a newborn baby. The case note discusses the implications of this decision in light of the awaiting Constitutional Court judgment, which will make a final determination as to the constitutionality of maternity leave.

The structure of parking in sectional titles schemes

by | Jul 9, 2025 | TSAR, TSAR 2025 I3

ARTIKEL

The structure of parking in sectional titles schemes

Author: CG Van der Merwe

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Research Fellow, Department of Private Law, University of Stellenbosch, Emeritus Professor in Civil Law, University of Aberdeen and the Law Faculty, University of Stellenbosch
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 3, 2025, p. 439-453
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i3a1

Abstract

Parkering in deelskemas is dikwels ’n omstrede, netelige en verwarrende saak. Die aanhou van twee of meer motors en dikwels groter voertuie, veroorsaak dat huidige deeltitelskemas nie voldoende ruimte het om die aanvraag na parkeerplekke te bevredig nie. Dit veroorsaak chaos en dwing trustees om informele parkeerreëlings te tref sonder inagneming van toepaslike wetgewing en die ooreenstemmende regulasies.
Parkeerplekke en gemeenskaplike motorhuise kan slegs op nege maniere wettig gestruktureer word. Parkering vir motors op parkeerstaanplekke of in motorhuise kan as gedeeltes van dele, individuele dele of as geregistreerde uitsluitlike gebruiksgebiede gestruktureer word deur dieselfde nommer, individuele nommers of unieke nommers soos P1 en P2 op die deelplan aan te toon. Verder kan dit gestruktureer word as geverfde parkeerplekke op die gemeenskaplike eiendom waar die stelreël eerste kom, eerste maal geld, of as uitsluitlike gebruiksgebiede wat op gedragsreëls gebaseer is. Nog verder kan staanplekke vir voertuie ingevolge ’n spesiale besluit of ingevolge ’n eenparige besluit én toewysing deur die eienaars as huurkontrakte van tot tien jaar of langtermynhuurkontrakte van meer as tien jaar gestruktureer word. Nogeens kan parkering gestruktureer word as grondserwitute ten gunste van buureienaars as vergoeding vir die verslapping van soneringsvereistes. Ten slotte kan parkering deur skriftelike trusteegoedkeuring, gewoonlik in noodgevalle, ingevolge skemagedragsreëls gestruktureer word as tydelike parkering.
Voorbeelde van meer omvattende regulering van parkering in die skemagedragsreëls is die vasklamping en wegsleep van voertuie wat onwettiglik geparkeer is en die verbod op die drup van olie op ’n parkeerplek of die aftakeling van voertuie in ’n motorhuis. Verder reguleer verskeie gedragsreëls die spoedgrens, en die hinderlike gebruik van toeters en die speel van harde musiek in staande voertuie op die perseel wat ’n oorlas daarstel. Ten slotte bepaal die gedragsreëls dat geen persoon in enige voertuig, of in ’n motorhuis of parkeerplek mag woon of slaap nie of dat ’n motorhuis as ’n slaapplek vir huispersoneel gebruik mag word nie.
Behalwe Kaapstad se Munisipale Beplanningsverordening van 2015 wat die minimum aantal besoekerparkeerplekke in deeltitelskemas bepaal, bepaal slegs een skemagedragsreël dat ’n eienaar of okkupeerder behalwe in ’n noodgeval, geen besoeker mag toelaat om ’n ander parkeerplek as ’n besoekerparkeerplek vir ’n bepaalde tyd te gebruik nie, sonder om besoekerparkeerplekke verder te reguleer.
Daarom word besoekerparkeerplekke dikwels meer omvattend in die skemagedragreëls vervat. Voorbeelde is dat die aangewese besoekerparkeerplekke uitsluitlik vir die korttermyn gebruik van bona fide besoekers is en dat eienaars of inwoners nie daarop mag parkeer of onpadwaardige voertuie daar mag berg nie; dat besoekerparkeerplekke nie vir langer as vier uur sonder vooraf bespreking beset mag word nie en dat identiteitskyfplakkers op alle besoekervoertuie aangebring moet word.
Laastens, moet parkeerplekke slegs vir parkeerdoeleindes gebruik word en nie vir enige ander doeleindes nie. Indien dit gebeur, mag die regspersoon die CSOS (ombud ingevolge Wet 9 van 2011) nader vir die verwydering van enigiets wat onregmatig op die parkeerplek geplaas is. Hierdie beginsel word verder uitgebrei in bykomstige skemagedragsreëls wat onder andere kan bepaal dat motorhuise primêr vir parkering gebruik moet word en nie vir residensiële doeleindes of as stoorruimte nie en dat geen sleepwaens, karavane of bote op die toegewese besoekerparkeerplekke of enige ander deel van die gemeenskaplike eiendom geparkeer of gestoor mag word nie.
My slotsom is dat kopers van eenhede in ’n deeltitelskema eerstens moet verseker dat die parkeerrregte wat hulle verkry fisies identifiseerbaar is en duidelik aangedui word in die koopooreenkoms. Daarvoor moet die deelplan, die geregistreerde skemareëls of die betrokke notariële sessie van die parkeerregte in die eienaar se naam noukeurig geraadpleeg word. Tweedens is die inhoud van addisionele gedragsreëls nou verbonde aan die karakter en fisiese eienskappe van die spesifieke skema.
In die praktyk word motorafdakke en veral motorhuise in die vorm van ’n tussenvloer aan die agterkant van die motorhuis dikwels gebruik om tuingereedskap en oortollige besittings te stoor. Ek stel voor dat hierdie populêre gebruik gelegitimeer word in die vorm van geregistreerde motorhuis cum bergings-uitsluitlike gebruikareas.

An ethical framework for the use of artificial intelligence in the legal profession

by | Jul 9, 2025 | TSAR, TSAR 2025 I3

ARTIKEL

An ethical framework for the use of artificial intelligence in the legal profession

Author: M Van Eck

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Associate Professor, School of Law, University of Witwatersrand
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 3, 2025, p. 454-471
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i3a2

Abstract

In 2024 het Van Eck “Error 404 or an error in judgment? An ethical framework for the use of ChatGPT in the legal profession” 2024 TSAR 469-490 ’n basiese etiese raamwerk vir die gebruik van ChatGPT vir regspraktisyns voorgestel. Sedertdien het meer etiese gebreke in die gebruik van kunsmatige intelligensie tegnologieë binne die regsberoep na vore gekom, insluitend foutiewe saakaanhalings, valse gefabriseerde saakverwysings, sowel as vals inligting in deskundige getuienis in die hof. In al die gevalle is die foutiewe en vals inligting verkry met die gebruik van kunsmatige intelligensie tegnologie. In die lig hiervan het verskeie internasionale regsregulerende liggame in die Verenigde State van Amerika, Kanada, Australië, Nieu-Seeland en Nigerië etiese riglyne ontwikkel vir regspraktisyns se gebruik van kunsmatige intelligensie tegnologie. Die regspraktykraad in Suid-Afrika of die prokureursorde van Suid-Afrika het nog geen sodanige riglyne verskaf nie. Sonder duidelike riglyne bly daar onsekerheid oor presies die verwagte optrede van regspraktisyns en ’n etiese raamwerk in die gebruik van kunsmatige intelligensie tegnologie.
Teen die bogenoemde agtergrond brei die outeur met hierdie artikel die aanvanklike etiese en professionele raamwerk vir die gebruik van kunsmatige intelligensie tegnologie uit wat in bogemelde publikasie voorkom, deur die onlangse ontwikkelings in die Verenigde State van Amerika, Kanada, Australië, Nieu-Seeland en Nigerië te ondersoek. Fokus word geplaas op die mees algemene etiese temas wat uit hierdie jurisdiksies na vore gekom het, naamlik die (i) bevoegdheid en vaardighede van ’n regspraktisyn, (ii) vertroulikheid en datasekuriteit van ’n kliënt se informasie, (iii) toesig verantwoordelikheid van ’n regspraktisyn, (iv) eerlikheid en integriteit van ’n regspraktisyn in die verskaf van regsdienste, asook (v) die hef van redelike fooie in die gebruik van die tegnologie van kunsmatige intelligensie. Binne hierdie etiese temas en internasionale verwikkelinge word die Suid-Afrikaanse Gedragskode vir regspraktisyns ondersoek en wysigings voorgestel. Die argument word dus gemaak dat ’n versuim om die Suid-Afrikaanse Gedragskode op te dateer en die nodige wysigings by te werk nie net regspraktisyns in die algemeen negatief sal beïnvloed nie, maar ook indirek die publiek se vertroue in die regsberoep sal verminder.

Unlawful and illegal mining in South Africa: primum est leges imponere deinde remedia

by | Jul 9, 2025 | TSAR, TSAR 2025 I3

ARTIKEL

Unlawful and illegal mining in South Africa: primum est leges imponere deinde remedia

Author: PJ Badenhorst

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Associate Professor of Law, Deakin University, Australia; Honorary Professor of Law, NNMU
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 3, 2025, p. 472-485
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i3a3

Abstract

Sedert die ontdekking van minerale in Suidelike Afrika het prospektering en mynbou meestal kragtens wetgewing en die gemenereg plaasgevind. Onregmatige en onwettige mynbou het natuurlik ook voorgekom, maar dit is veral gedurende die laaste twee dekades dat die verskynsel aansienlik toegeneem het. Die oorsake van onregmatige en onwettige mynbou kan toegeskryf word aan ’n verskeidenheid van faktore, onder andere die sluiting en afstanddoening van myne deur mynmaatskappye, gebrek aan nuwe beleggings, armoede, ekonomiese en sosiale probleme, wanadministrasie van die wet en georganiseerde misdaad. Die ekonomie, sosiale strukture en veral die omgewing word uiters nadelig geraak deur onwettige mynbou. Die redes vir onwettige mynbou en die nadelige oorsake daarvan val buite die omvang van hierdie artikel.
Die artikel poog eerder om die juridiese betekenis van die begrippe onregmatige en onwettige prospektering en mynbou te bepaal. Die Mineral and Petroleum Resources Development Act 28 van 2002 (die wet) reguleer prospektering en mynbou. Die beskouing bestaan dat wetstoepassing ingevolge ’n sogenaamde publieke of openbare eiendomsreguleringsregime (“public property regulatory regime”) plaasvind. In die algemeen is prospektering en mynbou wat buite die parameters van die wet plaasvind, onregmatig. Byvoorbeeld, om te prospekteer of te myn sonder ’n (a) prospekteerreg, mynpermit of mynreg; (b) omgewingsmagtiging; of (c) voorgeskrewe kennisgewing binne die voorgeskrewe tyd aan die eienaar of okkupeerder van die grond, word as onregmatig aangemerk (a 5A van die wet). Die tekortkominge van die wet rondom eiendomsreg van geskeide en ongeskeide minerale word uitgelig. Die artikel toon aan in welke mate die gemenereg die tekortkominge van die publieke eiendomsreguleringsregime aanvul. Voorbeelde van bepalings in die Mineral Resources (Sustainable Development) Act 1990 (V) van die Australiese staat, Victoria, word voorgehou as moontlike oplossings vir sommige gebrekkige bepalings van die wet. Die teorie van subjektiewe regte ten aansien van minerale word ook ingespan ten einde gemeenregtelike bevindinge omtrent eiendomsreg van onafgeskeide en geskeide minerale te staaf. Die persoon wat onregmatig prospekteer of myn tree egter nie op namens die persoon wat die houer is van die bevoegdheid om te prospekteer en te myn nie want die persoon is nie gemagtig om sodanig op te tree nie. Die remedies vir onregmatige prospektering en mynbou word ook kortliks bespreek. Optrede in stryd met die bepalings van artikel 5A van die wet is ’n misdaad. Die artikel toon dat, anders as tevore, prospektering en mynbou in stryd met artikel 5A nie behoorlik verbind is met die misdaad as sulks en strafbepalings van die wet nie. Die ooglopende teenstrydigheid is te wyte aan die ondeurdagte wetswysigings deur die wetgewer gedurende 2013.
Die slotsom is dat oplossing van die probleme rondom onregmatige en onwettige prospektering en mynbou nie te vinde is in die publieke eiendomsreguleringsregime van die wet nie maar eerder aangetref word in die gemeenregtelike beginsels en remedies wat die wet aanvul. Daar word aanbeveel dat regsekerheid omtrent eiendomsreg van minerale voor en na skeiding van die grond deur prospekteerders en mynbouers wat onregmatig optree, eers in die wet bereik moet word, alvorens die probleme van onregmatige en onwettige prospektering en mynbou behoorlik aangespreek kan word. Die regering behoort regstelling van die gewraakte bepalings in die wet en die alledaagse probleme rondom onregmatige prospektering en mynbou ernstig op te neem.

Parole power play: the correctional services minister’s power to revoke parole unilaterally

by | Jul 9, 2025 | TSAR, TSAR 2025 I3

ARTIKEL

Parole power play: the correctional services minister’s power to revoke parole unilaterally

Authors: LG Curlewis and KM Carter

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Senior lecturer in Public Law, University of Pretoria; LLM graduate and research assistant under supervision of Dr Curlewis, Law Faculty, University of Pretoria
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 3, 2025, p. 486-502
https://doi.org/10.47348/TSAR/2025/i3a4

Abstract

In hierdie artikel ondersoek die outeurs die besluit van Suid-Afrika se minister van korrektiewe dienste, Pieter Groenewald, om die parool van twee misdadigers wat elk tot lewenslange gevangenisstraf gevonnis is, te herroep. Frans du Toit en Theuns Kruger is in 1994 skuldig bevind aan die grusame aanval op Alison Botha. Die besluit om parool toe te staan en later weer te herroep, wat onlangs geneem is, was die eerste in sy soort. In Suid-Afrika, wat tans gebuk gaan onder geweldige hoë statistieke van geslagsgebaseerde geweld, het hierdie debat dus hernieude belangstelling ontketen. Hierdie artikel ondersoek die Suid-Afrikaanse wetlike raamwerk ten aansien van wat presies parool sou beteken, insluitend die ingewikkelde prosedurele aspekte daarvan, asook die diskresionêre bevoegdhede wat aan die minister verleen word in hierdie verband. Die verskillende soorte parool word verduidelik, met inbegrip van die faktore wat in ag geneem word tydens oorweging daarvan, asook die instansies wat verantwoordelik is daarvoor.
’n Vergelykende ontleding met paroolstelsels in Engeland en Nederland dui aan dat beduidende verskille te bespeur is, wat veral betref aspekte soos: prosedurele duidelikheid, deursigtigheid en slagofferbetrokkenheid. Voor die hand liggende tekortkominge het aan die lig gekom.
Kritiek word gelewer op die potensiële misbruik van ministeriële magte in Suid-Afrika. Die daadwerklike invloed wat politieke invloed in paroolbesluite al in die verlede gespeel het, word beklemtoon. Dit wek uiteraard kommer oor die regverdigheid van paroolbesluite in die algemeen en rondom die stelsel as sulks. Met verwysing na judisiële ingrepe word gedemonstreer hoe die howe al in die verlede ministeriële besluite moes hersien het om prosedurele billikheid en grondwetlike rasionaliteit te bereik.
Uiteindelik bevraagteken die skrywers of die minister se eensydige bevoegdheid om soms lukraak parool te herroep toepaslik is, gegewe die moontlike vatbaarheid vir magsmisbruik in die afwesigheid van regterlike oorsig as pertinente vereiste. Daar word aan die hand gedoen dat dit hoog tyd is dat
die wetgewer moet ingryp en eens en vir altyd regsekerheid skep oor parool as sodanig. Die huidige toedrag van sake is te moeilik verstaanbaar vir beide die publiek sowel as wetstoepassers en bewerkstellig geensins eenvormigheid nie – vandaar, derhalwe die huidige gebrek in vertroue deur die samelewing jeens parool en alles daarmee saam.