Book Review: Public Health Crisis Management and Criminal Liability of Governments: A Comparative Study of the Covid-19 Pandemic

Book Review: Public Health Crisis Management and Criminal Liability of Governments: A Comparative Study of the Covid-19 Pandemic

Author: Melodie Labuschaigne

ISSN: 1996-2118
Affiliations: University of South Africa
Source: South African Journal of Criminal Justice, Volume 36 Issue 3, p. 481 – 484
https://doi.org/10.47348/SACJ/v36/i3a6

Abstract

None

Comment: Gambling law: Recent developments

Comment: Gambling law: Recent developments

Author: Marita Carnelley

ISSN: 1996-2118
Affiliations: North-West University
Source: South African Journal of Criminal Justice, Volume 36 Issue 3, p. 485 – 497
https://doi.org/10.47348/SACJ/v36/i3a7

Abstract

Several judgments relating to gambling and the gambling industry have arisen over the past few years that are worthy of academic analysis. This contribution to that analysis will commence with Burgess v S (CA&R58/2022) [2023] ZAECMKHC 83; 2023 (2) SACR 558 (ECMk) (8 August 2023) in which the role that gambling addiction should play in the sentencing process arose, but was not properly dealt with. This will be followed with a discussion of several search and seizure cases, namely Ethypersadh v Minister of Police NO [2023] ZAGPPHC 595 (25 July 2023), Buchler v Minister of SAPS NO (6310/2022) [2023] ZAFSHC 1 (5 January 2023) and Strauss v Minister of Police NO (UM30/2019; UM34/2019) [2019] ZANWHC 23 (2 May 2019). The last section contains brief comments relating to the National Lottery: NDPP v Maweza Nkogatsi Inc (2020/11723) [2021] ZAGPJHC 826 (20 December 2021), as well as the progress in the recovery of looted lottery funds generated by the National Lottery and intended for charity and other good causes.

PRASA’s open-door commuter trains remain a reliable source of income for legal practitioners: a survey of recent case law

PRASA’s open-door commuter trains remain a reliable source of income for legal practitioners: a survey of recent case law

Author: TJ Scott

ISSN: 1996-2207
Affiliations: Professor Extraordinarius in Private Law, University of South Africa
Source: Tydskrif vir die Suid-Afrikaanse Reg, Issue 2, 2024, p. 189-221
https://doi.org/10.47348/TSAR/2024/i2a1

Abstract

Ofskoon die spoorwegstelsel in Suid-Afrika reeds vroeg ontwikkel het en tydens die vorige eeu ’n hoogtepunt van effektiwiteit én diensbaarheid bereik het, het dit oor die laaste dekades erg verval, in die besonder wat pendeldienste deur voorstedelike treine betref. Hierdie toestand het aanleiding gegee tot die stigting van die Rail Commuters Action Group wat in 2005 in Rail Commuters Action Group v Transnet t/a Metrorail daarin geslaag het om die konstitusionele hof daarvan te oortuig dat die Passenger Rail Agency of South Africa (PRASA) wat vir pendeldienste verantwoordelik is, ’n publiekregtelike verpligting het om pendelaars veilig te vervoer. Dieselfde hof het in 2016 in Mashongwa v Passenger Rail Agency of South Africa beslis dat PRASA se verpligting teenoor pendelaars ook privaatregtelik van aard is en dat verbreking daarvan die grondslag van ’n deliktuele vordering kan vorm.
In 2023 is daar verskeie uitsprake in die SAFLII hofverslae gerapporteer, waarvan die volgende vyf gehandel het oor beserings opgedoen deur pendelaars wat tydens hul reis by oop treindeure uitgeval het en ernstig beseer is: Mthethwa v Passenger Rail Agency of South Africa (PRASA), Maphela v Passenger Rail Agency of South Africa, Mathekga v Passenger Rail Agency of South Africa, Mavhungu v Passenger Rail Agency of South Africa en Davids v The Passenger Rail Agency of South Africa. In hierdie bydrae word elk van hierdie uitsprake krities ontleed om te bepaal hoe die howe die geykte beginsels van die deliktereg probeer toepas om die toenemende aantal sake van dié aard te besleg.
Slegs een van die uitsprake is as rapporteerbaar aangemerk (die Maphela-saak), wat aanduidend is van die feit dat die regters (met die uitsondering van die voorsittende beampte in die Davids-uitspraak almal waarnemend) nie van oordeel was dat hulle oorspronklike bydraes tot die regspleging gemaak het nie. Ofskoon dit die geval blyk te wees, bied hul uitsprake waardevolle voorbeelde vir die praktyk van hoe veral die onregmatigheids- en nalatigheidselement van die onregmatige daad in dié soort geval benader en toegepas word. Ongelukkig skiet meeste van hierdie uitsprake in ’n mindere of meerdere mate tekort ten aansien van die hantering van die regsteorie, byvoorbeeld wat die uiteensetting en toepassing van die toets vir nalatigheid betref. Dit kom ook voor of daar nie deurgaans duidelikheid heers oor die grense van die onregmatigheids- en nalatigheidselemente nie. Verder blyk dit dat die meerderheid regters tevrede was om die kousaliteitsvraag slegs met verwysing na feitelike kousaliteitsbeginsels te besleg, sonder om juridiese kousaliteit uitdruklik te oorweeg.
Dit blyk duidelik dat dringende stappe nodig is om die infrastruktuur van ons pendel-spoorverkeer te verbeter ten einde te verhoed dat die soort ongeval wat in hierdie bydrae onder die loep geneem word, voortduur, of selfs vererger. Tot tyd en wyl dit geskied, sal PRASA se treine met oop deure ’n betroubare inkomstebron vir regpraktisyns verseker.